In de tweede helft van de 15de eeuw werden de verdedigingswerken van Hulst aanzienlijk versterkt. Er kwamen poortgebouwen en de aarden wal werd (gedeeltelijk?) vervangen door een stenen muur. Na het uitbreken van de Opstand (tegen Spanje) werden de vestingwerken in opdracht van het Spaanse gezag verbeterd. In september 1591 slaagde Prins Maurits er in om Hulst op de Spanjaarden te veroveren. Hij liet een aarden borstwering opwerpen tegen de stadsmuren. Ook kwamen er een bastion, een hoornwerk en in de grachten verschillende ravelijnen. In 1596 kwam de stad na een beleg van zes weken opnieuw in Spaanse handen. Tijdens het Twaalfjarig Bestand (1609 – 1621) werd de vesting aanzienlijk uitgebouwd volgens het Oud-Nederlandse stelsel. Na verschillende pogingen slaagde prins Frederik Hendrik er in 1645 in om Hulst na een beleg van een maand terug in te nemen. Hierna werden opnieuw verbeteringen aangebracht. Het bezit van de stad ter beheersing van de linker Scheldeoever was noodzakelijk, omdat van hieruit een dertigtal forten van bezetting konden worden voorzien.
Omstreeks 1700 (dreiging Spaanse Successieoorlog) liet de beroemde vestingbouwkundige Menno van Coehoorn opnieuw verbeteringen aanbrengen. De ravelijnen werden aangepast, er kwamen buitenwerken op de toenadering tot de vesting te bemoeilijken en aan de oostzijde kwam een nieuwe poort. In de Oostenrijkse Successieoorlog werd Hulst anderhalf jaar lang door Fransen bezet (1747 - 1748). Hierna vonden nog enige verbouw- en herstelwerkzaamheden plaats.
In 1918 wilde de gemeenteraad de oude wallen verwijderen, maar door de storm van protest werden deze plannen opgeborgen. Daardoor zijn de wallen, toegangspoorten en grachten nu nog uitzonderlijk goed bewaard gebleven. De wandeling van 3,5 km op de stadswallen is een echte aanrader. In het Streekmuseum “De Vier Ambachten” kom je alles te weten over de geschiedenis van Hulst en omstreken.
